MIOVA AMIN'NY FANAVAOZANA NY SAINA (Ny Andri-Fara)

MIOVA AMIN’NY FANAVAOZANA NY SAINA

Malomaloka ny faravodilanitra. Injao mijoy tsy mitsahatra ny erika fa mifafy mandena ny olona eny rehetra eny. Teo am-piandrasana fiara hodiako any Ambatomaro aho no nifanehatra tamin’ireo tovovavy maromaro avy nianatra nibaby kitapo.
Anankiray tamin’ireny ianao ry Tantely ary mbola tadidiko tsara ny fihetsikao sy ny tsikinao niantefa taty amiko. Babonao sahady ny fitiavako. Resinao tanteraka aho. Taona fahatelo ianao tamin’izany. Eny, fa na dia efa tao anaty fiara aza isika dia nibanjina anao an’eritreritra  foana aho. Efatra ambin’ny folo taona ianao tamin’izay. Tsaroako tsara iny fihaonantsika voalohany iny. Tsy nifanena intsony isika nandritra ny folo taona satria voatery nandeha lavitra aho mba hila ravin’ahitra tany ambany tany. Tsy nifankahita isika raha tsy ny taona 1972. Tadidinao tsara satria naratra ianao raha iny nitoraka an’ilay F.R.S iny  no voatifitra ka lavo. Fifanjevoana be mantsy tamin’iny tolon’ny mpianatra hitakiana ny fitoviana iny ka nivadika ho fitakiana hialan’ny Filohan’ny Nosy. Sendra nidina teto Iarivo aho ary nizotra namonjy ireo mpiasa namako no nahatazana anao efa nihoson-dra. Naratra mafy ianao ary tamin’izany no nifanonjo fanindroany indray ny fitiavantsika. Heritaona taty aoriana dia  natao ny raharahantsika ary ny taona nanarak’io dia teraka ny vavimatoantsika. Tonga i Ialy Nofy Meva Miangoty ilay fanantenantsika.
Telo taona izao ny zanako. Telo taona sahady. Tao anatin’izany no nifaneraserako tamin’ny Fano. Tsy mbola vita akory ny fifamofoanay sy Tantely dia efa mpisakaiza izahay roalahy. Ankehitriny dia fasa-manirery ery am-pihaonan-dàlana no hitondrako azy mianaka. Fantatro fa tsy maintsy hanontany ahy ny zanako na ny vadiko, efa niomana tamin’izany aho. Tonga teo amin’ilay toerana izahay telo mianaka.
Mbola tao anaty fiara izahay sy Miangoty fa i Tantely somary nivoaka kely teo ivelany. Raha mbola tsy nigadona teo aho no nisy vehivavy iray nametraka fehezan-draozy fotsy teo an-doha fasan’ilay sakaizako. Samy nangina izahay ary niantso an’i Tantely sy ny zanako aho. Niangavy azy ireo aho hitondra ny anjara voninkazonay. Saingy tsy halazo intsony fa namboleko mihitsy teo anilam-pasany ilay fehezam-beromanitra iray nongotako teo am-baravarany.
Nifafy indray ny erika. Tsaroko indray ny lasa…nofihiniko ny zanako dia nizotra moramora izahay hamonjy ny fiaranay. Teny an-dàlana no nanontany ahy i Miangoty tamin’ny feo mibadabada.
- Dada! Iza  kay ‘lay  o-lon-a  no-van-gia-ntsika teo…ilay mile-vina ao am-ban-in’iny va-to iny. Ho-no ho-a  Dada a?
         Nanomboka teo dia nitantara ny fiainan’ilay sakaizako aho…
      Indray andro izay ry Tantely…Marainan’ ny Alahady…Tadidiko tsara: Naka aina kely aho   dia nisento..,hoy izy tamiko…
              Fano no anarako. Mety mana-namana na sakaiza mitovy amin’ny anarako ianao. Angamba ianao io mihitsy no mitovy amin’io anarako io. Tsia! Tsy mitovy ny tantarantsika, ary izany no hiangaviako anao tsy hitsetra na hangoraka ahy akory. Eny, fa na dia hametraka alahelo ao am-ponao aza…avelao ho zakaiko na tsy…
               Fahanginana no namaranako ny vetsovetso anikeo maraina. Nangina aho ary mbola hangina tanteraka, satria izay ihany no fomba hanasitranako ny feriko.Na dia niezaka nampangina  ny sentosentoko aza aho dia vao mainka nampihazakazaka ny ratram-poko.


1


              Nahoana hoy aho no ianjadiam-pahoriana tahaka izao foana ny androm-piainako.Nahoana a! nahoana no tsy maintsy ho izaho no hiaran’ny herisetram-pitiavana? Tsy fantatro!  Angamba , tsy nijery ahy ny lanitra …ny tany! Toa  mandatsa ahy fa lavo.
               Nahoana ?  Nahoana ! izany foana no hamenoako ny ato am-poko.Miangatra ny lanitra sa ny tany no ratsy fanahy. Tsia an! Ny Olombelona  tahak’ahy no fototr’izao…kanefa. An’iza ny safidy? Moa tsy ahy sa azy! Tsy fantatro.
            Vao nigadona teto an-tany aho dia dia ady sy fifamonoana no hitan’ny masoko na tsy fantatro aza. Tsy mba ninono tamin’i Mama aho satria niharan’ny vono-kavana izy ary tsy mba nanatrika akory ny batisako ity nitondra folo volana an-kibo ahy.
             Nanomboka eto ny tantarako ary tsapanao amin’izany fa tsy mba hary fitiavana aho…Fankahalana no mba hitako voalohany, na dia izany aza; nitoetra mba hitia ny manodidina ahy aho. Nampianarin’ireo masoandro amam-bolanay hifankatia izahay mianadahy avy.
              Havana ve! Misy saingy havana tsy misy atoraka tsy mba havan’ny manana.
               Nandalo ny fahazazako aho, toy ny zaza rehetra dia nihanta tokoa tamin’ny lafin-javatra rehetra na inona na inona. Nitovy tamin’ny zana-bahoaka. Nianatra sy nitafy ary nihinana toy ny zaza mitovy taona amiko.
               Tratran’ny lozam-piarakodia aho fony aho sivy taona. Nijaly tokoa aho nanomboka teo satria nanan-kilema. Voatery nihafihafy teo, nahatsiaro ho resy sahady ary nihevitra fa tsy hisy hianteherana sahady.
               Nandalo ny ora, niteraka ny andro izay nitambatra ho volana ho lasa taona roa na telo na efatra. Voaray ho isan’ireo miala sakany na irony taona hitomboan’ny vatana irony ka mihevi-tena ho efa olon-dehibe. Tanora mantsy ka niezaka nitady izay nahasoa ny tena. Tsy nisy tsy nataoko na natsaka ranon’olona na naka mpianatra. Indrindra fa nanadio ny tatatra fanarian’olona maloto na irony faritra fanasiana maloto moderina irony. Nataoko avokoa rehefa ahitako vola.
Iza no tompon’andraikitra ny amin’izay hifaharako. Angamba hoy aho mbola hiposaka…hiposaka amiko ilay karazan-kazavana avy any antsimo atsinanana. Miandry azy foana aho mba handefasany amiko ilay tsoran-drivotra mafana, mba hamelombelomako ny aiko.
                Ny aiko. Saika ravan’ny ankaso. Fitiavana! Tsy misy fantatro ny aminy. Teny sivy natambatambatra no nanomezana azy ary nandrafitra azy ho teny iray. Izay ihany no fantatro. Ny ankoatra izay tsy misy haiko. Asa! Fa raha ny tantarako dia mahantra ny fitiavako. Olon-tiana ve! sa olon-tiavina! Tena tsy misy fantatro.
Nanjavona tamiko ny fitiavana, tsy mba hitako sy niainako izany. Ny olona ihany koa rehefa mahita ahy dia ny fanarabiana no nifafy ho solon’ny endriko sariaka mitady fahafahana… Tia fa nankahalaina. Tao anatin’izany rehetra izany no nanombohako hivelona ho an’ny tenako. Tsy laviko ny fahantrako fa laviko ny fanosihosena ny zoko, hiaina toy ny olon-drehetra. Hatreo dia irery aho ary natahotra hiara-belona amin’ny olona. Efa nihatra tamiko ny jalim-pahoriana lalina indrindra na teo amin’ny maha olona na amin’ny maha izaho ahy ka niafara tamin’ny namoretana ny fianarako. Ady foana ary mbola ady no entiko handreseko ny olana miajady amiko na ho rendrika na handresy. Rahoviana anefa. Asa! Atreto aloha dia haizina no mameno ny fiainako.
Kristiana aho ary notaizana tamin’izany. Nanohy nampitaha ny fahendren’izao tontolo izao sy ny tontolon’ny fisainana lazaina fa kristiana aho saingy tsy nahita mangirana. Fanenjehana sy ramatahora ary fanilihana andraikitra no tsinjoko.


3


Misy mihevitra ahy fa toy izao sy toy izao, kanefa na dia miorina ho amin’ny finoana an’ilay Andriamanitra tokana sy Jesoa Kristy aza eo amin’ny fanompoana isan-karazany amin’izay manavanana ahy dia zary lasa eson-teny sy famonoana ny aim-panahiko no mitranga. kristiana aho. Kristiana ihany koa ireo manodidina ahy…Indraindray aho no miaina ao anatin’ny tahotra sy ny horohoro. Nahoana re e!
Taonan’ny Fahamarinana sy ny Fahamasinana ny taona 2002. Telo taona izay no lasa. Mbola miaina ao anatin’ny fahantrana ny vahoaka malagasy. Manjaka ny halatra sy ny asan-jiolahy ary ny fangalana an-keriny zaza na olon-dehibe mba atakalo vola. Misy ny maty ary tsy ferana ireo tsy hita popoka sy nitondra takaitra. Ao ireo mpanao afera na tovovavy halefa any ivelany hanao asa fivarotan-tena.
Tsy ferana ihany koa ireo mpanao afera maizina momba ny taovan’olombelona.
Miroso ho amin’ny fanjakan’ny kapitalista ny mpitondra ka sarangan’olom-bitsy no nahazo tombontsoa manoloana izay lazaina fa ho tombontsoam-bahoaka  no arovana. Tsy misy mangirana izay lazaina fa , fampihavanam-pirenena no atao. Fanina ny vahoaka. Fahiny mantsy mba nalaza sy nankalazaina ny tanimbarin’ny Laniera sy ny fampanantenana poakaty. Ny asa omena ny tsy an’asa ka nahazo vahana irony natao hoe T.T.S na ny Tary Tonga Saina sy ny Zoam. Fanina ny vahoaka, Kilalao politika no misy; fanamafisan’orina sy tanjakin’ny antoko no hita sy re. Halamina izay azo alamina ka ny firariana dia ny hisian’ny filaminana. Mikorotana ny fianarana, tsy hita hoe hatraiza no tanjona. Ny Fiangonana heverina ho ray aman-dreny toa mampisara-bazana ny mpiray Finoana. Hatraiza no hizoran’ny fiadanan’ny ambanilanitra. Vola atsy, vola aroa. Misy ny vola fa ny hampiasaina azy no tsy misy. Izany rehetra izany no nanosika ahy hankahala ny fitondrana izay lazaina fa miorona ho amin’ny   fanjakan’Andriamanitra. Nitambesatra tao amiko ny hikam-pitolomana sy ny fitiavan-tanindrazana satria manana anjara amin’ity tanindrazana malala ity aho. Tao anatin’izany no nandavoako ny fianarako.
Septambra taona 2002. Izany no taona sy volana nangidy  teo amin’ny fiainako ka nitondrako ny mafy sy ny nafaitra indrindra. Tsy maintsy lavo satria niniana nazera. Nifangaro tao an-tsaiko ny fahorian’ny taniko fa rehefa misy tanjona handrodanana ny efa nijoro dia ny vahoaka no natao sorona ary ny vahoaka ihany koa rehefa avy eo no mbola hizaka izay vokany eo. Efa niainana izany hatramin’ny fitondrana telo nifanesy. Tsy misy ary tsy ho hisy izany fihetseham-bahoaka izany fa ny antokon’olona na vondrona politika na mpanohitra no mitarika izay lazaina fa fihetseham-bahoaka. Mazava ho azy fa tanteraka ny tanjona, satria mitaky fiovana ny olona efa leon’ny fahantrana. Izany no zava-misy teto ary mbola hiainana amin’izao vanin’andro efa mazava be izao. Ary nampiasaina avokoa rehefa hery velona rehetra eto amin’ny tany sy ny fanjakana. Rava ny firaisana ary nanjavoana tsikelikely ny soa-toavina malagasy.
Tao anatin’izany tontolo izany no nifafy tao amiko ny fankahalana ny tontolo nanodidina ahy. Tsy mahita afa tsy ny lafin’ny ratsiny foana ka nanafoana ny zo maha olombelona. Hoy ny Tompo hoe: “ Izay tsy nanota taminareo no aoka hitoram-bato azy ”.
Aiza izany ankehitriny kanefa dia olom-piangonana anie no maro amin’ireo mpitondra e!
Raha izany no teo amin’ny Fireneko izay hikambanana. potika kosa ny fianarako izay nandaniako ny fotoana telo taona tany lavitra tany. Tsy hanam-potoana hiresahana izany intsony aho satria efa mandiva hiletika ny androm-piainako. Eny, nihamaizina teo ny tontolom-pitiavako…saingy ankehitriny tsy afaka mitsotra hanazava indray ny fahoriako aho…i Andry sakaizako no hindramiko hanohy aminao ny vetsovetsom-poko. Efa hiditra ao anatin’ny torimaso lalina aho mantsy…ka handao tsy ho ela an’ity tany be ankasomparana ity.

4
Malomaloka ny faravodilanitra. Injao mijoy tsy mitsahatra ny erika fa mifafy mandena ny olona eny rehetra eny. …Tampoka teo… Do! Hoy ny fitobakin’ny rano teo ambaninay. Sendra nijanona kely mantsy izahay telo mianaka. Nojereko ka tsy teo ny zanako. Meva Miangoty! Hoy ny fikiakiako.Tsy nisy namaly. Indro tovolahy kely iray tsy misy hivoasana amin’I Fano na bika na endrika nitondra an-janako efa malemin’ny rano, tamy manatona anay mivady. Tantely, hena velona, izaho lasa saina. Nokosehiko ny masoko sao mbola nnofy antoandro; Tsia! Olon-kafa mitovy volo amin’ilay sakaizako. Napetrany ny zanako dia lasa izy ary tsy niandry izay fisaorana avy aty aminay akory. Noraisin’i Tantely ny zanakay dia namihana ahy izy mianaka. Nitsoka malefaka ny rivotra, injao naneno ny lakolosim-piangonana, mitaraindraina, manambara fa hisy faty hiditra ao. Iza re e! hoy ny vadiko namihana ny tanako. Injao nirotsaka ny Erika nifafy taty aminay.
Voatery namonjy ny fiara tery amoron’ny arabe, satria nifafy loatra; zary lasa orana ny Erika nanify teo.
Nihiaka ny zanako, nanondro ilay fasana misy ny zakaizako.Nihamafy ny fiavian’ny Erika ary mila tsy ho tazana ny mpandalo. Fa maninona ny zanako hoy i Tantely
- Neny! Hoy ny zanako, misy olona mandalo iny, mametraka fehezam-boninkazo eo amin’ilay fasana misy ny naman’i Dada
Novohain-janako tampoka ny varavaran’ny fiara. Lasa izy nanatona ilay fasana…hitanay mivady izao saingy toa ny zanako irery no tsinjonay nanoloana ilay fasana. Novelomiko ny fiara dia nantsoiko ny zanako…any an-trano hoy aho, tohizako ny fitantarana.
Alina ny andro. Manambara izany fa niova loko ho mainty mivolombatolalaka ny tontolo manodidina. Na dia izany aza, diavolana ny alina. Toa mitsinjo izato foko feno mistery. Ny tontoloko. Iza aho? Ary iza I Fano! Nahoana no toa mifameno ny tantaranay. Tantely! Meva Miangoty. Iza ireo? Moa misy hifandraisany ve, sa tsia!… Nangina aho, dia nitraka nibanjina ny volana tomaratra. Toa manery ahy hamoaka ny ao am-pony. Zovy hoy aho no toa manaloka ny fiainako. Jereko ifotony saingy, indrisy!…mampanontany tena hoe: “ Nankaiza ny rariny sy ny hitsiny tato anatiko? ”.
Naveriko ny lasako, teo amin’ny maha izaho ahy sy izaho nindramina hanambara ny tantarany Fano. Ilay malalako! Toy ny endrika Domohina marotsadrotsaka, fotsy ahitana pentina mainty manoloana ny orony sy ny sorony. Tsotra sy malefaka. Sariaka feno tsiky. Nifanena tao anaty kisendrasendra, ary nifanaiky hivady. Dimy taona izay no lasa. Tonga ny voalohan-janakay. Nahazo an’i Meva Miangoty izahay mivady. Ary i Ako!Moa ve afaka mifamatotra amin’ny vady andefimandriko ny tantarany.
Nokarohiko tao anaty lalina izany fanontaniana izany dia niroso nanoloana ahy ilay sakaizako. Nobanjininy aho dia namihina ny sandriko izy. Natoriny ahy ka nojereko izay natondrony. Eny! Hoy aho…ao ny fasan’ise …Niverina tao an-trano aho. Hitako ny malalako, matory am-pilaminana, dia narakotro azy ny bodifotsy marakely teo anilany, dia norohako ny handriny, dia namonjy an’I Fano teo an-davarangana aho.
- Andry! Nentim-pahazaran’ny akoho mianakavy io miandrandra loha io ary tsy novozonana izy fa mariky ny fitiavana? Nahoana isika no ambaka ny biby? Nahoana no niniana tsy tsinjovina ny soa toavina maha Malagasy? Eny, “ tsy misy adala tahaka ny akoho, fa nony hariva ny andro, mahalala mody ”, fa isika olombelona kosa: “ Vangavanga manana endrika, sadasada manan-tsoratra ”.


5



Tsy misy ny fandinika miverina fa ny mamerina ny lasa ho amin’ny ratsy no misy. Enjehina ny tia fihavanana ary ny fahamarinana lazaina sy dradradradraina zary hanafenana ny marina, tsy hiseho ary tsy aseho. Ny zaza no heverina ho maila-pitia fa mora manadino. Lainga io…jereo i Tantely, ampitahao amin’i Ako ilay malalako
Mahantra fitiavana ny olona. Tsy misy manam-pitiavana na dia iray aza satria manjaka loatra eto an-tany ny fihatsarambelatsihy. Asa! Anefa…iza amin’ireo naman’ise milaza fa Kristiana no tsy hampianarin’ireny jentilisa..Fahendrena? Mahamenatra!  Sao dia tokony izy ireo indray no hitoriana ny Tenin’Andriamanitra. Angamba, tsia! Nahoana no mpitory no toriana! Tsy mampivadika ny lasa ve izany.
Fitiavana! Amin’ny lafiny rehetra dia mahafaoka fahotana maro. Niezaka nitia aho saingy nankahalaina. Tadidin’ise. Tsy fantatro nefa inoako fa tsaroako  tsara raha ny zanaka mpitandrina no nanaraby aho ho ranga sofina. Tao no nihevitra ahy ho toy ny zaza. Fikambanana Kristiana maro no efa niainako, zary lasa fanenjehana ny fahalemeko, famotehana ny maha izaho ahy no nanjaka.
Nianatra nitia aho, saingy naely ho fanta-poko fa maditra aho, mahantra, tsy manana fahamatorana. Nafafy tamin’i Ako ny maha tsinotsinona ahy.
- Andry! Lazao amin’ny vadin’ialahy, fa tsy misy tia mihoatra noho ny tiana.
Ekeko fa toy ny olon-drehetra aho, kanefa ampy hamotehana ny maha izaho ahy ve ny fahalemeko.
Mbola zaza aho nefa efa tia ankizy. Amiko misy toetra tsara hianarana amin’izy ireny. Rehefa tia dia tia. Tsy mahay mihatsaravelatsihy. Ny zaza mantsy toy ny “ Manan-joky miangola, manan-jandry hihantana ”. Angamba ny fiheverana ahy niraiki-po tamin’ireny zaza ireny no fahalemeko.
Tiako ny zaza satria tia ahy, mahafantatra ny fahoriako. Iray amin’ireny Meva Miangoty zanak’ialahy na dia tsy fantatro aza izy. Misy itovizana amin’i Ako ny bika aman’endriny.
Maraina ny andro. Tsy tafafoha, ary ny nahazendana dia i Tantely nonanaitra ahy teo an-davarangana. Ny hany reko vao nanomboka ho resy tory aho: “ Raha manina anay, iny masoandro iny jerena ”. Iza anefa. Tantely sa i Ako….Nanatona ahy ny vadiko. Reraka dia reraka ny fahitany ahy. Nosakambininy aho dia namonjy an’i Meva izahay.
- Andry, hoy izy…aoka izay ny lasa fa ny ho avintsika banjinina.Aminao, raha misy tanimboly iray voaasa tsara ka hambolena anana na voninkazo ohatra. Moa ve tsy hiara haniry amin’ny ahitra izy ireo? Ka nahoana ianao rahavako no zary lasa embona sy eritreritra amin’ilay sakaizanao nianjadian’ny herisetran’olombelona? Eny! Tadidio fa raha maniry ny voninkazonao dia mba maniry koa ny ahitra dia ny fahavalo, tsaroanao? Miseho ho mora izy ireny, misaina lalina noho ny olona mampitondra zoim-pangirifiriana tsy nahiana, maro amin’izy ireny no ivadihan’ny namana tsy foy. “ Kaikerin’ny amboa kely tiana ”.
Indro ny malalako, mamaky amboaran-tononkalo iray
Atopatopan’ilay onja
Dia ny onjan’eritreritro.
Ka  injao reko mitombo, mihamafonja;
Izany fahatsiarovako anao.


6






Fotoana fohy, fa manan-danja
No mba noferana ho antsika.
Andro vitsy nampisy onja,
Nampifandray ny fiainantsika.

Ianao hiezaka hanadino
Ireny lasa tsy azo haverina.
Izaho kosa tsy mba mino;
Fa hahay hamafa ny tamberina.

Angamba hoy aho
Ianao ninia tsy ahalala.
Fa ny fo mibaiko;
No hany mahalala.

Namela taratra ao am-poko
Ny nifankahalalako taminao.
Toa zary tanam-bokovoko,
No namantarako ny endrikao.

Fa ilay antsoina hoe “ Fitiavana ”
Dia ilay hery mampiray.
Aoka ho tsoriko rahavana;
Fa ny foko tsy mivoha, ary mbola iray.


Ko ho tsiniko ary ve!
Raha manda ny hatakao.
Raha ny faniriako anie?
Ny fitiavana tsy laviko;
Fa ny foko tsy ho anao.
Tantely...;hoy aho nibanjina azy, tsy misy fantatro izany rehetra izany.Nobanjinina maharitra aho dia nosafosafoin’ny lohako ka resy tory aho.
Andry! Ahoana hoy aho…toa hitako indray ilay aloka..Fantatry ny Ntaolo fa ny Olombelona dia iray fihaviana…marina izany, satria hoy izy ireo: “ Ny Olombelona toy ny landim-boatavo ka raha fotorana iray ihany ” na izany dia efa nisampantsampana be aoka izany ka saro-pantarina.
Nanatona ahy ilay aloka no nanohina ny soroko..., moa ve tsy misy voaraikitra am-pon’ny taranaka ankehitriny intsony ireny fahendren’ny Ntaolo ireny ka nahavery ny soa-toavina .Ny fahalalana sy ny fahendrena dia miantoka ny fitiavan-tanindrazana, tsy azo tamin’ny fahaizana noratovina na koa tany amin’ny sekoly nandoavam-bola fa ny sekolin’ny fiainana no nampianatra azy.
Reraka dia reraka aho iny alina ka tsy afaka niasa namonjy ny toeram-piasako…nisaina lalina izay voatoantin’ilay tantara hafahafa sy ny tian’ny ambara tamiko.Tsapako anefa fa mifono hevi-dalina izany ka ny namaranany azy dia izao: “ Miova amin’ny fanavaozana ny saina ”.Zavatra maro tokoa no mila ovaina raha tiana handroso ny Firenena anankiray dia ny toe-tsaina lomorina, marina tokoa fa tsy fahendrena ny manova zavatra tsara ho amin’ny ratsy satria tena fahalemena izany raha vahoaka no atao sorona amin’ny fitiavan-tena fa tsy fitiavan-tanindrazana akory...,


7

firifiry moa izay dia tsy ho tonga saina ihany ve! Aiza hoa aiza izao ny toeran’ny Firenena misy antsika mihoatra ny an’ny sasany, hatramin’izay nahazoantsika ny fahaleocvan-tena! Moa tsy fahantrana lalina no niainany. Zovy tamin’ireo mpitondra ireo no tsy nilokaloka hanavotra azy kanjo…inona no zava-mitranga ankehitriny…nandohalika ihany na tsy hita mivaingana azy,tsy hita mihitsy ny fitiavan-tanindrazana.
Niondrika aho dia nirontsaka ny ranomasoko, rahoviana re vao hamirapiratra ny Nosin-drazako e!Tsy nahitako valiny izany afa tsy ny hoe: “ Miova amin’ny fanavaozana ny saina”, hatreo amin’ny madinika indrindra ka miafara amin’ny olo-maventy izany.., iza no tokony ho filamatra? Ny kely sa ny lehibe raha ny toe-tsaina no dinihana..?



TAPITRA

Ny Mpanoratra: ANDRIANARIVO Fanomezantsoa Raphaël
Lot IIG 32 KTZep. AMBATOMARO-MANGARIVOTRA
Tel: 0331274919 / 0342074919 / 0202630884